Op 17 september moesten de mannen van SAV in Wageningen aan de bak om hun plaats in de tweede divisie veilig te stellen. Vanwege veel blessureleed, het niet beschikbaar zijn van de TDR-atleten en de nodige andere ongein waren ze in de competitie helaas in de gevarenzone terechtgekomen en ook nu bleek het lastig om een compleet team op te stellen. Vanwege de Dam tot Damloop waren de TDR-mannen opnieuw niet beschikbaar en als je dan achteraf maar 100 punten tekort blijkt te komen om in de tweede divisie te blijven, dan baal je extra.

De wel aanwezige mannen hebben echter super hard geknokt. Zo moest Daniël Hoenderdos (M35) volkomen onvoorbereid de 3000m steeple lopen en dat was geen gemakkelijk klusje. Hij scoorde dan ook een kletsnat tenue bij de eerste waterpassage, maar naarmate de wedstrijd vorderde werden de passeertechnieken beter en wist hij met 13.16.82 de vooraf beoogde doelstelling van 300 punten te halen. Matthijs Jong verging het ondertussen helaas wat minder bij het hoogspringen. Hoogte genoeg, maar de benen wilden niet mee en zodoende verscheen er slechts 1.60m in de uitslagen.

Wie wel goed, zelfs super van start ging was ploegleider Paul Olofsen. Bij het kogelstoten vloog het projectiel namelijk naar de winnende afstand van 15.79m en zover had Paul dit jaar in het outdoorseizoen nog niet gestoten. Broer Kay nam de speer ter hand en kwam met 49.95m tot een zesde plaats.

Op de 100m een tevreden Guido Ruitenberg die al een tijdje de atletiekbaan niet had gezien, maar gezien zijn 11.79 weinig aan snelheid had ingeboet. Robert Wamta snelde in 11.58 naar een derde plaats. De jonge nieuweling Stef Smit, nog A-junior, kende een grillige verspringwedstrijd maar scoorde voor zijn 5.88m belangrijke punten. Vincent Onos was van stal gehaald voor de 400m. Door een heel hardnekkige blessure, die nu gelukkig aan het verdwijnen is, had hij al een jaar niet meer hardgelopen en dan is een 400m een pittig nummer. Zeker als je daarbij ook nog eens de buitenbaan loot en niemand voor je ziet. Tot 250m ging het uitstekend, maar daarna bleek de tempohardheid er, logischerwijs, niet te zijn. Hij finishte in 56.27 waar hij stiekempjes toch wel op een seconde sneller had gehoopt, maar de punten waren binnen.

Terwijl Nick Wildöer zichzelf overtrof op de 400m horden waar hij met 1.00.16 een nieuw pr in de uitslagen liet noteren, overtrof Kjell Heinsius (foto) zichzelf in de kogelbak. In groep 2 begon hij de wedstrijd met een uithaal van 13.81m en dat was een nieuw clubrecord bij de M35. Ook de drie volgende stoten kwamen allemaal voorbij het oude clubrecord dat op 13.47m stond. Hoewel hij voor deze prestatie geen punten scoorde was het wel de tweede afstand achter Paul en bijna 2m verder dan de nummer drie! Matthijs deed op hetzelfde moment bij het speerwerpen pogingen om de tijd van Vincent als afstand in meters te scoren en daar kwam hij met 53.38m, goed voor de vierde plaats, nog aardig bij in de buurt.

Op de 200m een tevreden en een wat minder tevreden atleet. Stef liep deze afstand voor het eerst en deed dat in 24.88 veelbelovend. Bij Robert wilden de benen echter niet meer. Waar hij normaliter aan weet te zetten, kwam er nu op het laatste stuk niets meer en bleef hij met 24.10 toch wel iets beneden zijn kunnen. Koen Selie is ook al zo een atleet die door blessureleed heel lang aan kant heeft gestaan en daarom echt geen idee had wat hij zou kunnen op de 1500m. Hij ging dan ook voorzichtig weg, maar bleek op het eind nog zoveel over te hebben dat hij met een laatste ronde van rond de 63 seconden nog een flink aantal deelnemers wist te verschalken. Met 4.19.18 liet hij de zesde tijd noteren.

Als afsluiter was daar nog de 4x100m estafette. Het doel was om het stokje veilig over de finish te brengen. Liever een wat langzamere tijd dan geen punten vanwege een mislukte wissel. De start van Nick en de wissel op Robert liet nog wel wat te wensen over, die van Robert op Stef kon er mee door terwijl de enige wissel die niet geoefend was, en dat was die tussen Stef en Guido, liep als een zonnetje. Guido gaf daarna nog even gas en wist het stokje in 46.18 zelfs als eerste in de serie over de finish te brengen. Dit leverde SAV een eindtotaal van 6791 punten op waarmee een zevende plaats werd behaald, waar een plaats bij de beste vijf goed was voor lijfsbehoud in de tweede divisie. Dat wordt volgend jaar hard knokken om weer te promoveren! Foto's volgen nog.