Een boegbeeld van SAV, een steunpilaar van onze vereniging is niet meer. Tijdens zijn vakantie op Gran Canaria is Martin plotseling overleden.

Meer dan 40 jaar is Martin actief geweest, als vrijwilliger, binnen onze vereniging. Na zijn verhuizing naar Grootebroek werd hij, na een kleine omzwerving bij een andere vereniging, in de jaren ‘70 met vrouw en kinderen lid van SAV. Dat was in de tijd dat de huidige atletiek-accommodatie, zij het nog als sintelbaan, voor SAV beschikbaar kwam. In die tijd was Martin ook de naamgever van onze eerste kantine. Hij bedacht samen met Thonny de naam “Het Speerpunt”.

Vanaf zijn eerste kennismaking met SAV werd hij direct vrijwilliger bij de vereniging. Martin was van alle markten thuis. Of het nu ging om hulp bij het organiseren van wedstrijden of om het onderhoud en reparatie van accommodatie en materiaal, altijd kon er een beroep op Martin gedaan worden.  Op vele plaatsen binnen het wedstrijdorganisatiegebeuren was hij inzetbaar. Als omroeper bij een wedstrijd wist hij de atleten door hun moeilijke momenten heen te praten. Als jurylid bij diverse onderdelen was hij de man die ervoor zorgde dat het bij dat onderdeel verliep zoals het moest. Het klaarmaken van de baan voor de wedstrijd was ondenkbaar zonder Martin, zelfs als hij bijna niet kon staan of lopen vanwege problemen met rug of knie, dan nog wist hij van geen wijken.

Nog niet eens zo lang geleden bleek tijdens een wedstrijd dat er te weinig jury was en Martin was niet ingedeeld. Na het klaarmaken van de baan was hij naar huis gegaan om die dag eens lekker op zijn volkstuin te werken. Snel een telefoontje naar Hoogkarspel om Martin van zijn tuin te halen en 10 minuten later stond hij op de baan om te jureren bij het polsstokhoogspringen. Dat was Martin ten voeten uit. Zo was hij zelfs nog een jaartje voorzitter van de vereniging, omdat er even niemand was die dat kon doen.

Martin was vanaf het begin van de SAV-coryfeeën present bij het onderhouden van de atletiekaccommodatie en atletiekmateriaal. Als er iets gerepareerd moest worden, dan kon er altijd een beroep gedaan worden op Martin. Het inrichten van de E.T.-wagen? Geen enkel probleem voor hem, zeg maar hoe je het wilt hebben en het kwam goed.

Martin dacht altijd in oplossingen en nooit in problemen. Voor elk probleem had Martin een oplossing, hoewel niet iedereen altijd even blij was met de oplossingen die Martin aandroeg.

Tijdens de ledenvergadering kon hij soms ook kritisch zijn richting bestuur of andere commissies, maar alleen omdat hij de vereniging een warm hart toedroeg.

Martin is niet meer en het zal moeilijk wennen zijn om zonder hem binnen de vereniging verder te gaan.

Wij wensen Thonny en de kinderen en kleinkinderen heel veel sterkte om dit zware verlies te dragen.